Componist Joost Kleppe componeert omdat hij het niet laten kan. “Omdat het leven pas compleet lijkt als ik er zelf iets aan toevoeg. Ik streef ernaar het mooiste stuk aller tijden te schrijven. Op weg naar dat ideaal beleef ik dagelijks plezier aan dit vak, aan het bedenken van noten, het schrappen en schaven tot een compositie voor mijn gevoel helemaal ‘klopt’. Muziek kan je – meer dan enige andere kunstvorm – recht in je hart raken.” Hoe denken jullie over zijn credo?
COMPONEREN
Ik componeer omdat ik het niet kan laten. Omdat het leven pas compleet lijkt als ik er zelf iets aan toevoeg. Ik streef ernaar het mooiste stuk aller tijden te schrijven. Op weg naar dat ideaal beleef ik dagelijks plezier aan dit vak, aan het bedenken van noten, het schrappen en schaven tot een compositie voor mijn gevoel helemaal ‘klopt’.
MUZIEK
Muziek kan je – meer dan enige andere kunstvorm – recht in je hart raken. Nuchter gezien is een compositie niet meer dan een ordening van klanken, maar tegelijkertijd stijgt het daar bovenuit: het maakt contact met je innerlijk, met je onbewuste. Muziek kan weemoedig zijn, opwindend, verliefd, onschuldig, wanhopig, woedend. Muziek verzoent ons op onverklaarbare wijze met deze onvolmaakte wereld.
MODERN KLASSIEK…
Ik ben opgeleid tot hedendaags ‘ernstig’ componist. Van mij werd daarom verwacht dat ik complexe, ‘interessante’ muziek zou schrijven. Het beeld dat hedendaagse muziek helaas nog altijd oproept is iets dat ooit treffend door Annie M.G. Schmidt als piep-toet werd omschreven. Ondoordringbare klankbrouwsels, beluisterd door drie man en een paardekop, in een gesubsidieerd achterafzaaltje.
Nu ben ik een groot bewonderaar van de vernieuwende muziek van Bartók, Strawinsky, Debussy, Webern, Messiaen. De naoorlogse avant-garde kan mij echter minder bekoren. Haar dogma’s zijn vastgeroest en haar scheppingen klinken op zijn best vernuftig en zelden ontroerend. In mijn muziek wil ik de inventiviteit van de vroege modernisten combineren met allerlei muziek die nu leeft en die ik graag hoor: van Burt Bacherach tot Kurt Weill, van Godley & Creme tot fado, van Harry Bannink tot Arvo Pärt. Een onderscheid in de artistieke waarde van modern klassiek, jazz, pop en wereldmuziek is mij steeds meer wezensvreemd.
POËZIE
De alchemie van tekst en muziek is één van de mooiste dingen die er bestaat. Als een gedicht me raakt wil ik er onmiddelijk mee aan de slag. Poëzie en muziek drukken allebei iets uit dat niet met het verstand te bevatten is. In mijn vocale muziek zijn de woorden het vertrekpunt. Ik probeer een gedicht zo op muziek te zetten, dat het lijkt of het altijd als een lied bedoeld was. En geen instrument zo persoonlijk en direct als de menselijke stem.
THEATER
Soms zingen acteurs beter dan zangers. Niet letterlijk, want de klank van klassiek geschoolde zangers is onovertroffen. Acteurs hebben echter de gave een tekst tot leven te brengen. Dan pakt een krakerige stem je opeens meer dan een perfect legato. Muziektheater is één van mijn grote passies. En schrijven voor theater wissel ik graag af met het componeren voor koor, orkest of voor klassieke zangers, liefst met een puur Oude Muziek-achtig geluid.
Lees ook:Moment van je leven: flirten met de dood
Lees ook:Gerard Ammerlaan
Lees ook:Radio 4 Jong Talent: Wilma
Lees ook:‘Modern klassiek klinkt als ijspaleis’
Lees ook:Radio 4 Jong Talent: Claudia