Jan van Vlijmen

Jan van Vlijmen werd op 11 oktober 1935 in Rotterdam geboren. Hij overleed op 24 december 2004 in Réveillon (Frankrijk). Hij studeerde piano, orgel en compositie (bij Kees van Baaren) aan het Utrechts Conservatorium.

Activiteiten
Van 1961 tot 1965 was hij directeur van de muziekschool in Amersfoort. Daarna doceerde hij tot 1968 muziektheorie aan het Utrechts Conservatorium. In 1967 werd hij benoemd tot adjunctdirecteur van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag onder Kees van Baaren, die hij na diens overlijden in januari 1970 opvolgde. Van Vlijmen doceerde tevens compositie. Tijdens zijn directeurschap (tot augustus 1985), heeft hij belangrijke vernieuwingen in het muziekvakonderwijs doorgevoerd, o.a. op het terrein van de barok- en renaissancemuziek, het theoretisch muziekonderwijs en de moderne en elektronische muziek, en heeft hij diverse opleidingen gestart. Onder zijn verantwoordelijkheid zijn verschillende grote projecten, b.v. rond Monteverdi (1972, onder leiding van Nikolaus Harnoncourt) en Stockhausen (1982, onder leiding van de componist zelf) gerealiseerd. Bovendien heeft Van Vlijmen gezorgd voor de totstandkoming van een nieuw conservatoriumgebouw, waarin behalve het conservatorium (met een modern geoutilleerde theater- en concertzaal en een afdeling voor elektronische muziek) tevens een balletacademie en een middelbare school voor jonge en/of aanstaande conservatoriumstudenten zijn gehuisvest. Vanaf 1983 bereidde hij zijn vertrek bij het Koninklijk Conservatorium voor, aangezien hij zich voornamelijk aan het componeren wilde gaan wijden. In 1984 verzocht de minister van Cultuur hem echter het intendantschap van De Nederlandse Opera te aanvaarden. Na een conflict over de artistieke kwaliteit in relatie tot de door de regering beschikbaar gestelde financiële middelen en de kwantitatieve uitvoeringseisen legde hij zijn functie per 1 december 1987 neer. Van mei 1990 tot augustus 1997 was hij artistiek directeur van het Holland Festival.

Composities
Van Vlijmens oeuvre bestaat uit kamermuziek – waaronder twee blaaskwintetten, het strijkkwartet Trimurti, Faithful voor altviool (1984), Nonet (1985) en Solo voor klarinet (1986) – opera’s – waaaronder Reconstructie (in samenwerking met Louis Andriessen, Reinbert de Leeuw, Misha Mengelberg, Peter Schat, Hugo Claus en Harry Mulisch, Holland Festival 1969) en Axel (met Reinbert de Leeuw, Holland Festival 1977) – en liederen. Voorts schreef hij verschillende werken voor orkest – waaronder Gruppi (1962), Serenata I en II (beide 1964), Interpolations (1968) en Quaterni (1980). In 1982 en 1984 werden Quaterni II en Quaterni III/IV voltooid; de gehele cyclus werd uitgevoerd tijdens het Holland Festival 1984. Zijn orkestwerken zijn uitgevoerd door o.a. Pierre Boulez, Bruno Maderna, Ernest Bour, Hans Zender, Ferdinand Leitner, Francis Travis en Edo de Waart op verschillende binnen- en buitenlandse festivals voor hedendaagse muziek. In 1987 legde hij de laatste hand aan partituur en instrumentatie van Summer Rites at Noon, een onvoltooide compositie voor twee orkesten van de in 1980 overleden componist Rudolf Escher. In 1988 voltooide hij Such a Day of Sweetness.. voor sopraan en orkest . De opera Un malheureux vêtu de noir, over de laatste jaren van Vincent en Theo van Gogh, ging op 16 november 1990 in Amsterdam in première in het kader van het Van Gogh jaar. Theo Bruins gaf in 1991 de eerste uitvoering van het aan hem opgedragen Pianoconcert. In 1995 ging o.l.v. Reinbert de Leeuw Inferno op tekst van Dante in première. Celebration (2002) werd geschreven voor Jaring Walta bij zijn afscheid als concertmeester van het Residentie Orkest. Tijdens de Nederlandse Muziekdagen 2004 werd Octopus door het cello-octet Conjunto Iberico uitgevoerd. De opera Thyeste, op libretto van Hugo Claus, beleefde zijn wereldpremière op 27 september 2005 in De Munt te Brussel in een coproductie met de Nationale Reisopera.

Prijzen
Gruppi kreeg een prijs van het Ministerie van Cultuur (1965) en de Fontein-Tuynhoutprijs in 1966, Sonata per pianoforte e tre gruppi strumentali kreeg in 1970 de Professor van der Leeuw-prijs, Omaggio a Gesualdo en Quaterni kregen de Matthijs Vermeulenprijs.

Compact Discs
Un malheureux vêtu de noir (CVCD 17/18)
Serenata II per flauto e quattro gruppi strumentali (CV 45/46)
Sonata per pianoforte e tre gruppi strumentali, Omaggio a Gesualdo, Inferno (CV 59)
Trimurti (Attaca Babel 9785)
Quintetto (NM Classics 92078)

Lees ook:Oliver Knussen: composer in residence NJO Muziekzomer
Lees ook:Robin de Raaff
Lees ook:Michel van der Aa
Lees ook:Rozalie Hirs
Lees ook:Kees van Baaren