Ze stemmen tot nadenken en tot glimlachen. Enkele inspirerende uitspraken van componist Hans Kox.
“De heilige geest is helaas niet zo scheutig. Maar er zijn van die momenten dat het lukt.”
“Ik maak mij soms ontzettende zorgen over de machteloosheid van muziek ten aanzien van de communiceerbaarheid.”
“Bij een symfonie denk ik in termen van lengte. Niet van tijdlengte, maar zoals Bruckner het doet: in muzieklengte.”
“Componeren is nu eenmaal het eenzaamste vak van de wereld. Dat wist ik toen ik eraan begon, en ik wil ook eigenlijk niets anders.”
“De weg naar het licht voert terug naar áf. De componisten zullen weer de verschrikkelijke geboorte van de melodie moeten ondergaan om te ontwaken uit het oorverdovende geluid van de kritiek, de journalistiek en de media.”
“Ik heb Bach, Mozart en Bruckner hard nodig. Ik ben steeds nog op zoek wat hén heeft bewogen. Je bent deel van het verleden vaak zonder het zelf te beseffen.”
“Het valt mij op dat voor hele groepen mensen muziek zoiets als een laatste strohalm is. Het geloof heeft ze in de steek gelaten, de liefde heeft ze in de steek gelaten, hoop is er nauwelijks nog en over de politiek praten we maar helemaal niet meer. Muziek is het laatste houvast.”
“Ik wil met mijn muziek niets filosofisch zeggen. Mijn muziek is alleen maar muziek, klank wat je daar verder ook onder moet verstaan. Ik wil geen enkele boodschap verkondigen. Muziek is zichzelf wat je daar ook verder onder moet verstaan. Muziek is zichzelf en als het iets uitdraagt is het mijns ondanks.”
Opgetekend door Bas van Putten, in Vrij Nederland
Lees ook:Het enige antwoord op lijden
Lees ook:‘Modern klassiek klinkt als ijspaleis’
Lees ook:Mayke Nas stelt vragen, heel veel vragen.
Lees ook:Caroline Ansink ‘oogst’ muziek
Lees ook:Piek-krak en de poëten van de nacht