Toen ze een tekst over de toekomst van de concertpraktijk moest schrijven, stuurde ze een lijst in met tientallen, zo niet honderden vragen. Ook in haar composities tellen de vragen minstens zo zwaar als de antwoorden.
Elk nieuw werk heeft een volkomen eigen uitgangspunt dat meer dan eens verwondering oproept. In Douze mains liet ze onlangs de zes leden van Ensemble Continuum rondom de open vleugel plaatsnemen om samen de pianosnaren te tokkelen, strijken, wrijven en slaan. Bespeuren we in dit licht absurdistische tafereel de invloed van John Cage, of van Fluxus? Mayke Nas rekent zichzelf tot geen enkele school of stroming. Ze neemt het componeren erg serieus, maar zoekt voortdurend naar lichtheid.
Op het concertpodium mag haar muziek zorgeloos klinken, tijdens het compositieproces levert Mayke Nas een gevecht met zichzelf. Na de eerste opwelling bedenkt ze allerlei grafieken en droomstructuren, die ze snel weer laat varen zodra ze op onverwachte ideeën stuit. Want ze wil niet alleen het publiek, maar ook zichzelf blijven verrassen. Wat wel altijd boven komt drijven, is een spel met het tonale gevoel van de luisteraar, aangevuld met een voorliefde voor zeldzame klanken en een pittige, vaak swingende ritmiek.
Geschreven door Michel Khalifa
![Mayke Nas [foto: Teo Krijgsman]](http://www.muziekcentrumnederland.nl/typo3temp/pics/0bc7d95c66.jpg)
3 karakteristieke uitspraken van Mayke:
- “Het is bíjna klaar…”
- “Sorry dat ik zo laat ben.”
- “Mmmm… lekker!”
Mayke Nas houdt van:
Tijd rekken, uitproberen, watertanden, zoeken, verdwalen, luisteren zonder te weten waar je naar luistert
Mayke Nas bewondert:
De instrumentatie van Stravinsky, de wervelingen van Bartók, de geluiden van Bauckholt, de theatraliteit van Kagel, het perfectionisme van Webern, de aanstekelijkheid van de Beatles, het hier-en-nu van Kourliandski & Neuwirth
Lees ook:Op ontdekkingsreis met Vanessa Lann
Lees ook:Mayke Nas
Lees ook:Zoals de ouden zongen…
Lees ook:"Jaloers ben ik op Bach en Bruckner"
Lees ook:Credo